Met P2P voorbij markt en staat: voor een progressieve coalitie rond de commons. Met nieuws over op p2p gebaseerde praktijken en hoe de overheid, de politiek en de zakenwereld ermee (kunnen) omgaan...
Als het aan de Belgische CEO’s zou liggen, worden we binnenkort allemaal verloond volgens individuele en/of collectieve prestaties en niet langer volgens anciënniteit en leeftijd. Lijkt aannemelijk, maar toch zijn er ook heel wat minpunten aan een prestatiegebonden verloning.
De IAO doet het weer: op vrijdag 12 juni stemde de Internationale Arbeidsconferentie over een nieuwe internationale arbeidsnorm over de transitie van de informele naar de formele economie.
De contouren van het werken van morgen, een zoektocht naar een nieuwe definitie van de betekenis van werk in onze samenleving en van de relatie die wij mensen hebben tot ons werk. Volgens alarmerende studies dreigt bijna vijftig procent van de banen wereldwijd vervangen te gaan worden door robots, computers en verregaande automatisering. En dit geldt allang niet meer alleen voor fabrieksbanen en laaggeschoolde arbeid, zoals in de afgelopen decennia. Deze tweede golf van automatisering zal de arbeidsmarkt veel dieper raken dan de eerste. Ook miljoenen goedbetaalde en tot nu toe altijd veiliggeachte banen in het middensegment worden bedreigd. Deze transitie kan desastreuze gevolgen hebben, volgens pessimistische economen bestaat de wereld in de toekomst uit een kleine, rijke elite, een sterk verarmde middenklasse en een enorme onderklasse. Hoe anticiperen we hierop als werkende mens? VPRO Tegenlicht wil de betekenis en waarde van werk aan een fundamentele herdefinitie onderwerpen en verkent hoe het werken van de toekomst eruit gaat zien; wat voor soort nieuwe beroepen men te wachten staat en hoe men, door een radicale herbezinning op de manier waarop wij mensen werken, de concurrentieslag tegen robots en computers kan winnen. Door in te zetten op uniek menselijke waarden kan het werk van de toekomst weleens veel persoonlijker, meer dankbaar en flexibeler worden, en daarmee zou het denken over de positie die werk in onze samenleving inneemt ingrijpend kunnen veranderen
Er gaan banen verloren en daarom moet er dringend iets veranderen aan de wetten die regelen hoe wij mogen werken. Ruim een jaar gelden is dat al aangepast toen arbeiders en bedienden gelijkgeschakeld werden in het zogenoemde eenheidsstatuut.
De vingerscan, oftewel een biometrische prikklok om werknemers te registreren en te controleren, is bezig aan een snelle opmars in het Nederlandse bedrijfsleven. Dat meldt het FD.
De wereld verandert snel en ingrijpend. Die veranderingen zullen ontegensprekelijk ook hun effect hebben op de arbeidsmarkt en op het werk van ieder van ons. Veel van die trends zijn niet nieuw, maar zullen het komende jaar nog harder hun stempel drukken. Na disruptie, is de tweede trend 'ontleren'.
Nicolas Latteur is vormingswerker bij het CEPAG (Centre d’éducation populaire André Genot). Begin 2013 publiceerde hij een 138 pagina’s tellend boekje, ‘Le travail, une question politique’ (Les Editions Aden). Hierin analyseert hij de fundamenten van de arbeidsorganisatie onder het hedendaags kapitalisme en stelt de consensus hieromtrent grondig in vraag. Met haar organisatievormen als vertrekpunt tracht hij de reflectie te bevorderen over het gegeven ‘arbeid’. En expliciet met de bedoeling om op basis van collectieve acties zich die arbeidsorganisatie terug politiek en democratisch eigen te maken. Omdat het een Franstalig boek is en omdat het ook veel bruikbare informatie bevat voor Nederlandstalige syndicalisten kan deze recensie ook als samenvatting gelezen worden.
Dit epistel is een uitreksel van een groter opstel dat is te downloaden onder aan de pagina en is geschreven door Cees Norbart in 2011. Het is een individuele visie op arbeid in de 21e eeuw en geeft de geschiedenis van arbeid door de eeuwen heen weer. Ook de visie van de politiek door de jaren heen op het onderwerp basisinkomen wordt in het grote document uit de doeken gedaan.Politieke partijen waren bijna op het punt een basisinkomen in te voeren, maar uiteindeljk is niet voor vrijheid, maar voor consumptie gekozen. En nu zitten we met de neo-liberale gebakken peren.
De achturige werkdag is een van belangrijkste verworvenheden van de arbeidersbeweging van de afgelopen eeuw. En niet te vergeten: de vrije zaterdag, die in Nederland in 1960 werd ingevoerd. Sindsdien is er alleen niet meer bijster veel veranderd. In Zweden gaat dat anders, daar wordt de zesurige werkdag nu serieus overwogen.
ARBEIDERSBEWEGING en VLAAMSE BEWEGING. Een vraaggesprek met Miel Dullaert. De grote massabewegingen zoals de vakbonden enerzijds en de Vlaamse beweging anderzijds zijn als twee coninckskinderen langs beide oevers van de rivier waarvoor het water alsnog te diep is.
Negentiende eeuwse economen vonden dat arbeid de bron is van alle rijkdom. Een van de bekendste is Karl Marx. Die schreef al op een van de eerste bladzijden van zijn lijvige studie naar het kapitalisme dat economische waren 'voortbrengselen van arbeid' zijn en dat geldt ook voor kapitaalgoederen. Het kapitaal is zo beschouwd gestolde of dode arbeid die zijn eigen waarde (product van arbeid) overbrengt op consumptiegoederen. De boodschap is duidelijk. Om te produceren heb je arbeid (hand- en hoofdarbeid en ondernemersarbeid) en kapitaal (product van vroegere arbeid) nodig om grondstoffen te bewerken. Alle rijkdom is terug te voeren op grond en arbeid. Veel moderne sociaal-wetenschappers en economen denken hier anders over. Of ze gelijk hebben?
In een boeiend opiniestuk in deze krant houdt Rutger Bregman een knap pleidooi om te evolueren naar een 15-urige werkweek. Minder werken zou de oplossing zijn voor alles, of toch bijna. Het idee dat we niet meer, maar net allemaal minder moeten werken zit sinds enkele jaren maatschappelijk weer in de lift. Het idee is al vrij oud. Bregman citeert Benjamin Franklin en John Stuart Mill, maar de Franse socialist Paul Lafargue hield in 1881 met 'Recht op luiheid' al een pleidooi om minder te werken.
What is the status of sharers and service providers in the sharing economy (Uber, Task Rabbit, Helpling, Zaarly, and the like)? International perspectives on a…
Économiste et sociologue, Bernard Friot défend depuis de nombreuses années une alternative au capitalisme, qu’il a théorisée à partir de son sujet de prédilection : la sécurité sociale. Contrairement à la proposition du revenu de base qu’il qualifie de « roue de secours du capitalisme », la solution du salaire à vie s’inscrit autant dans une refonte complète de notre rapport à la propriété que dans une démarche de suppression de notre aliénation au marché de l’emploi, au profit de la valorisation du travail. Car, pour ce professeur émérite de l’université de Nanterre, c’est très clair : nous travaillons tous, même si nous n’avons pas d’emploi. Au sein de l’association d’éducation populaire Réseau salariat dont il est cofondateur, Bernard Friot déconstruit méthodiquement la rhétorique de ce qu’il appelle la « religion capitaliste », que nous avons intégrée jusqu’à en être prisonniers conceptuellement. Entretien.
De IAO doet het weer: op vrijdag 12 juni stemde de Internationale Arbeidsconferentie over een nieuwe internationale arbeidsnorm over de transitie van de informele naar de formele economie.
AMSTERDAM – De neo-liberale roofpolitiek van bezuinigen, daarna privatiseren en vervolgens een kleine elite van rijken hun zakken laten vallen teistert al enkele decennia de westerse wereld. Met de crisis als het ultieme middel.
Voorstellen die het recht op werken tijdens een staking willen erkennen roepen immers herinneringen op aan artikel 310 van het Strafwetboek. Dat artikel werd in 1921 afgeschaft. Volgens de Grondwet van 1830 mocht men zich verenigen, maar tegelijkertijd waren verenigingen van werknemers “die zich in de buurt van fabrieken ophouden en de vrijheid van arbeid aantasten” verboden volgens de strafwet. Werknemers vlogen in de gevangenis voor het uitoefenen van hun fundamentele rechten. Voor de afschaffing van artikel 310 zijn doden gevallen. Een land dat ‘14-‘18 herdenkt, kan daar beter ook even bij stilstaan.
Er is de afgelopen maanden heel wat te doen geweest rond de vrees dat robots onze banen zullen gaan doen (slide 2). Zo beweerde een recente studie uit Oxford dat bijna 50% van onze huidige tewerkstelling tegen 2035 zal zijn geautomatiseerd. Deze vrees is niet nieuw (zie, bijvoorbeeld,hier) en bovendien is ze ongegrond. De totale tewerkstelling in Nederland is gegroeid van 830 000 in 1800 tot ongeveer 8 miljoen in 2013 (slide 3).
Banqueroutes frauduleuses, crise du climat, chômage, pollutions, exclusions… S’il est un sentiment largement partagé par la population dans son ensemble, c’est bien celui de l’impuissance généralisée du citoyen face aux grands problèmes de notre temps. La démocratie représentative a réussi ce tour de force de détourner le pouvoir de l’individu au profit d’assemblées et d’états sans pouvoirs et sans scrupules face aux diktats économiques de la pensée unique. Le comble du cynisme, ou du ridicule, est atteint, en plus, lorsqu’on le considère comme responsable de tous les maux, et qu’on lui enjoint de changer d’attitude pour sauver la planète : veillez à bien fermer le robinet d’eau quand vous vous lavez les dents ! Pour les retraites, désolé, mais il n’y a pas d’autre solution ! Que faire, sinon baisser les bras dans ce désert politique ? Et pourtant…
Tweehonderd jaar geleden was driekwart van de bevolking aan het werk om voedsel te produceren, nu is dat 1 procent. Daarna steeg de tewerkstelling in de industrie, maar die stelt nu nog slechts 5 procent van de bevolking tewerk. Tel nog 2 procent voor de bouw, dan komen we op 8 procent die het voedsel, de industriële producten en de gebouwen produceert voor de hele bevolking.
To get content containing either thought or leadership enter:
To get content containing both thought and leadership enter:
To get content containing the expression thought leadership enter:
You can enter several keywords and you can refine them whenever you want. Our suggestion engine uses more signals but entering a few keywords here will rapidly give you great content to curate.